το σώμα

by janatziveleki

Το σώμα μου ενας όγκος που αλλαζει σχήματα
Γίνεται καρέκλα να κάτσουν οι άλλοι
Γινεται χάρακας,
Γινεται φάρος
Καμιά φορά γινεται γέφυρα που περιμένει κάποιον να τη διασχίσει

Το σώμα μου ένα σχήμα που αλλάζει μέγεθος
Γινεται συνδετήρας σε έγγραφα που έχουν λήξει
Γινεται νόμισμα
Γινεται λέξη
Καμια φορά γινεται και πετρούλα στο παπούτσι ενός ξένου

Στριμωχνεται σε ρούχα που θα το κάνουν να μοιάζει πιο όμορφο
Μου ζητάει αγκαλιές
Του προσφέρω να φάει
Θυμάται τον πόνο
Του δίνω λίγο πόνο ακόμα να ξεχαστεί

Το σώμα αυτό που κάποτε θα φαγωθεί ή θα λιώσει
Γινεται βράχος μπας και αντέξει τα κύματα
Γίνεται κύμα μπας και τα βρει με τα βράχια

Τα πόδια μου καρφωμένα στο ίδιο σημείο
Όπου και να πηγαίνω, όσο κι αν βιάζομαι
Τα χέρια μου γεμάτα υγρό κάτω απ’ το δέρμα
Μην κάνω χειραψία σε κάποιον και πάρει το σχήμα του
Ή πλημμυρίσει θέλοντας κι άλλο
Κι ύστερα που να κρύψω εγώ ένα σώμα ολόκληρο

Το σώμα μου
Άδειο μπουκάλι στη μέση της θάλασσας

Να περιμένει αραγε κανείς να βρει το μήνυμα;

_

__

___